De maandag begint met visioenen voor ogen
van beelden die roepen om uit steen gehakt geboren
te worden terwijl het tikken van hamers en beitels
zich onder wolkengrauw worstelt in een atonaal
ritme van golf en slag. De dinsdag is nog steeds
wintertruiendag tot woensdag het weer omslaat.
Intussen krijgen beelden gestalte, een kat en een uil.
Een zwanenhals buigt zich sierlijk maar zo geduldig
stoflaagje voor stoflaagje tevoorschijn. Billen en
borsten en benen willen zich donderdag richten
naar de zonnestralen die het plein in vuur zetten.
Boeddha knipoogt bij de lunch naar het geluk dat
op tafel staat, maar in de boze buitenwereld gaan
de mensen naar de stembus. Vrijdag besluit
in ver weg Londen een zekere mevrouw May
haar eigen exit. Beeldhouwers in de tuin leggen
de laatste hand – althans voorlopig – aan hun beeld.
De meester steekt moe en tevree zijn sigaartje op.
De glazen wijn en appelsap wachten op gezondheid.
En de beelden? Zij zwijgen sprekend.
Gerard Beentjes
