DE DENKER VAN LAREN
Niemand vraagt mij na dit bewogen jaar
hoe gebroken ik me voel zonder been.
Het gesprek gaat over geld en gebrek,
niet over afgesneden zijn. Van waar
een snee in het hoofd, een scheur in een spier,
een klinisch gesprek, een stuk uit een nier,
terwijl ik geluidloos schreeuw van verdriet?
Gestolen hebzucht verbeeld ik of niet?
Ik ben een menselijke tragedie
gelijk een goddelijke komedie.
Dus ben ik uniek geworden cultuur.
Ik wil geen half miljoen en geen chemie.
Ik ben meer denker dan elke kopie.
Ik vrees verlies als geheeld figuur.